حسنی کبوترخانی، م.ج.، 1383. بررسیهای بیواستراتیگرافی و پالئواکولوژی نهشته های الیگوـ میوسن در جنوب ناحیه سیرجان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید باهنر کرمان، 171 ص.
دریسی، م.، 1387. مطالعات بیواستراتیگرافی و پالئواکولوژی استراکدهای الیگوـ میوسن در نواحی جنوب و جنوب شرق سیرجان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید باهنر کرمان، 175 ص.
سبزه‌ئی، م.، 1376. نقشۀ زمین شناسی چهارگوش 1:100000 سیرجان. سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور.
Anderu, B., 1989. Barremian ostracoda of Agadir region (Morocco): systematics, paleoenvironments and paleogeographic relationships. Revue Micropaleontologie, 32: 243-260.
Bonaduce, G., & Russo, A., 1985. The Miocene Ostracodes of Sardinia. Boll. Soc. Paleont. Ital., 23 (2): 421-437.
Bossio, A., 1976. Prima utilizzaztione degli ostracodi per la biostratigraphia e la paleoecologya del Miocene dell, arciplagomaltese. Boll. Soc.Paleont. Ital., 15 (2): 215-227.
Bozorgnia, F., 1966. Qom Formation stratigraphy of the central basin of Iran and its intercontinental position. Bulletin of Iranian petroleum Institute, 24: 69-75.
Dall' Antonia, B., & Bossio, A., 2001. Middle Miocene Ostracoda from the Salentine Peninsula. Rivista Italian di paleontologia, 107 (3), 395-424.
Dall' Antonia, B., 2003. Miocene ostracods from the Trimiti Island and Hyblean plateau:biostratigraphy and description of new poorly known species. Geobios, 36: 27-54.
Daneshian, J., & Ramezani-Dana, L., 2007. Early Miocene benthic foraminifera and biostratigraphy of the Qom Formation, Deh-Namak, Central Iran. Journal of Asian Earth Sciences, 29: 844-858.
Dimitrijevic, M.D., 1973. Geology of Kerman region. Institute for Geologicaland mining exploration and investigation of nuclear and other mineral raw materials. Report No. YU/52, 335 p.
Huckriede, R., Kursten, M., & Venlaff, H., 1962. Zur geologie des gebiets Zwischen Kerman und Saghand (Iran). Beihefet Zum Geologisschen Jahrbuch. 51: 1-197.
Kilenyi, T.I., 1971. Some basic questions in the paleoecology of ostracods. In: Oertli, H.J., (Ed.), Paleoecologie d ostracodes, pau 1970. Bull. Center Rech. PAU-SNPA., 5: 31-44.
Langer, W., 1973. Zur Ultastruktur, Micromorphologie und Tahanomie des ostracoda - Carapas. Paleonto-graphica, Abt. A., 144: 1-54.l.
Malkin, D.S., 1953. Biostratigraphic study of Miocene Ostracoda of Newjersey, Muryland and Virginia. Journal of Paleontology, 27 (6): 761-798.
Puri, H.S., 1956. Two new Tertiary Ostracode genera from Florida. Journal of Paleontology, 3 (2): 274-77 Tulsa, oklaha.
Zhao, Q., 2005. Late Cainozoic ostracod faunas and paleoenvironmental changes at ODP Site 1148, South China Sea. Marine Micropaleontology, 54 (1-2): 27-47.
Riha, J., 1989. Ostracod interpretation of paleodepth of Miocene (Lawer Badenian) calcareous clays near Brno, Czechoslovakia. Courier Forschungsinstitut Senckenberg, 113: 103-116.
Sanguinetti, I., 1979. Miocene ostracodes of the Pelotas Basin, Rio Grande do Sul, Brasil. Pesquisas, 12: 119-187.
Swain, F.M., 1978. Ostracoda from the River Bend Formation of North Carolina. Minneapolis, Minnesota, Micropaleontology of Atlantic Basin and Borderlands 55455. Abhandlungen und Verhandlungen Naturwissenschaftliches Vereins, Hamburg (NF), 18/19 (Suppl.): 103–118.
Toshiaki, I., 2004. Paleoecology and Taxonomy of Early Miocene Ostracoda and paleoenvironments of the eastern Setouchi Province, Central Japan. Micropaleontology, 50 (2): 105-147.
Whatley, R., 1991. The platycopid signal: a means of detecting kenoxic events using Ostracoda. Journal of Micropaleontology, 10: 181-185.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله