دریاچه ارومیه که یک فرورفتگی زمین ساختی در شمال باختر ایران است که سالانه دریافت کننده مقادیر زیادی رسوبات فرسایش یافته از ساختارهای زمین شناسی و مواد باطله حاصل از فعالیت‌های صنعتی، معدن‌کاری و کشاورزی است. در این پژوهش، تعداد 15 نمونه سطحی از رسوبات ماسه‌ای و ماسه گلی به صورت متمرکز از ناحیه مورد مطالعه برداشت و تحت آنالیز عنصری قرار گرفته است. بر مبنای میانگین تمرکز عناصر فلزی در رسوبات ناحیه مورد مطالعه، شدت آلوده‌کننده‌های فلزی به ترتیب شامل Al>Fe>Mn>Ba>Cr>Ni>Zn>Cu>Co است. میزان تمرکز Ni ،Mn و Cr به ویژه در ایستگاه‌های جنوبی و جنوب باختری دریاچه در حد بالاتری از consensus-based PEC و استاندارد ایران بوده که بیانگر احتمال نسبتاً بالای بروز اثرات زیستی نامطلوب این فلزات در این ایستگاه‌ها است. میانگین عامل غنی شدگی در ایستگاه‌های مورد مطالعه تأثیر فعالیت‌های صنعتی و معدن‌کاری در غنی شدگی بیشتر عناصر فلزی به ویژه Ni ،Cr و Cu (آلودگی متوسط تا نسبتاً شدید) در ایستگاه‌های جنوبی و جنوب باختری و Cu (نسبتاً شدید) در سایت جبل را نشان می‌دهد. میانگین عامل غنی‌شدگی برای عناصر Ni ،Cr ،Cu و تا حدی Mn به ویژه در ایستگاه‌های جنوبی و جنوب باختری دریاچه آلودگی متوسط تا قابل توجه را نشان می‌دهد. درجه آلودگی اصلاح شده برای تمامی ایستگاه‌ها به جز ایستگاه جبل‌کندی در جنوب باختر دریاچه که دارای آلودگی متوسط است، آلودگی پایین را نشان می‌دهد. عامل تجمع زمین شناختی برای تمامی ایستگاه‌ها در حد عدم آلودگی تا آلودگی متوسط است. به طور کلی، غلظت عناصر فلزی سمی در رسوبات مورد مطالعه (به جز Cu و Ni) به لحاظ مخاطرات زیست محیطی پایین است.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله