حوضه آبریز نوبهار در جنوب استان خراسان رضوی واقع است. از نظر ساختار زمین شناسی، منطقه مورد مطالعه بخشی از پهنه ایران مرکزی محسوب می گردد. واحدهای سنگی منطقه از نظر سنی متعلق به اواخر دوران مزوزوئیک و سنوزوئیک می باشند. حوضه آبریز نوبهار دارای چندین کانال بوده، که از این میان، فقط دو کانال اصلی، مطرآباد و صلح آباد مورد مطالعه قرار گرفته اند. رودخانه های مذکور به طور عمده از نوع بریده بریده اند، که نشانگر شیب زیاد، قدرت بالای جریان و سیلابهای کوتاه مدت می باشد. در مجموع، دو مجموعه رخساره رسوبی، شامل چهار رخساره گراولی (Gcm، Gci، Gmm و Gmg)، دو رخساره ماسه ای (Sp و Sh) و سه عنصر ساختاری (SB، SG و LA) شناسایی شده اند. بر اساس رخساره های رسوبی و عناصر ساختاری شناسایی شده سه مدل رسوبی، شامل رودخانه بریده بریده گراولی با رسوبات جریانهای ثقلی، رودخانه مآندری با بار گراولی و رودخانه مآندری با بار ماسه ای پیشنهاد شده است.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله